1. Voor de Rechtbank Amsterdam hebben we een serie kleine boekjes gemaakt, steeds bij het afscheid van een vicepresident, die portretten waren: een lang interview en de vormgeving waren steeds op de huid van de betreffende persoon. Ze hadden hetzelfde formaat, maar papier en vormgeving liepen zeer steen. Elke gelukkige vond haar of zijn eigen boekje steeds het mooiste uit de serie.
2. Een nieuwsbrief voor De Daders, een mimegroep. Een dundruk leporello in een hoogglanzend kartonnen omslag. Iedereen vond het te gek, maar de subsidiekraan ging dicht en nummer twee is nooit verschenen.
3. De poster voor Kriterion’s filmfestival met films van studenten.
Mijn allereerste werkje met de Raddraaier. Ik begon net als grafisch ontwerper.
Fotograaf Thomas Manneke ging voor de poster een foto schieten van een klein kind dat fier met een grote camera poseerde. Een soort knipoog naar heldhaftigheid en natuurlijk, kwetsbaarheid. Naar zich voor het eerst aan de wereld laten zien. Thomas had het model gekozen, zijn ouders deden met plezier mee. ‘Laat hem een onopvallend broekje dragen’ spraken we af. Maar eenmaal in de duinen kwamen er uit de tas alleen felgekleurde bloemenshorts. Effen donkerblauw, laat staan zandkleurig, dat zat er niet in. ‘Dan maar bloot?’, vroeg Thomas. De ouders vonden het best.
Ik herinner me dat er in die dagen overal in de stad een affiche hing voor een danceparty: twee vrijwel naakte volwassenen, vooral het meisje glimmend ingesmeerd met olie staan min of meer lepeltje lepeltje op rollerskates en met de knie- en elleboogbeschermers vrijstaand op een witte achtergrond, ze dragen integraalhelmen met de glimmende vizieren gesloten. Je reinste pornografie, als je het mij vroeg. Ik meen me te herinneren dat je tussen hen in het silhouet kon ontwaren van zijn geheven lid… Maar niemand nam er aanstoot aan.
En zie: onze Cinestudposter werd het brandpunt van een rel! Kinderporno! Ik – pure ziel, romanticus, naïeveling? – was geschokt over de perverse blik van de beschouwers. Er verscheen een stukkie in de krant, een praatprogramma op TV, radio. De organisatoren van het festival schoven aan om zich te verdedigen.
Om ervoor te zorgen dat onze site goed werkt, deze te kunnen analyseren en verbeteren, gebruiken wij cookies. Wilt u liever niet dat wij cookies plaatsen, pas dan uw instellingen aan of klik op weigeren.
